من کشته اشک‌هایم هیچ مومنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه می‌گرید

راوی می‌گوید محضر امام صادق (ع) بودیم یادی از امام حسین بن علی (ع) کردیم، حضرت گریه کرد ما هم گریه کردیم، سپس حضرت سرش را بلند کرد و فرمود، امام حسین (ع) فرمود:

"من کشته اشک‌هایم هیچ مومنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه می‌گرید."[1]

در روایتی آمده است:

" روزی که نام امام حسین (ع) (در محضر امام صادق ع) برده می‌شد تا شب لبخندی بر لبان حضرت نبود."[2]

زید شحام می‌گوید: همراه جماعتی از اهل کوفه در خدمت امام صادق (ع) بودیم، یکی از شعرای عرب به نام جعفر بن عفان وارد شد آن حضرت او را احترام نموده و در نزدیک خود جای داد، آنگاه فرمود: ای جعفر! او عرض کرد: لبیک، حضرت فرمود: به من گفته‌اند تو اشعار نیکی درباره امام حسین سروده‌ای؟ عرض کرد: آری. حضرت فرمود: اشعارت را بخوان. او شعر می‌خواند و امام و اطرافیان می‌گریستند به گونه‌ای که قطرات اشک بر صورت و محاسن آن حضرت جاری بود سپس امام فرمود:

"ای جعفر فرشتگان مقرب الهی در این مجلس حاضر شدند و شعرت را شنیدند و گریه کردند همانگونه که ما گریه کردیم بلکه بیش از ما گریستند..."[3]

صدوق (ره) با سند خویش از امام صادق (ع) روایت می‌کند:

بسیار گریه‌کنندگان پنج نفرند: آدم، یعقوب، یوسف، فاطمه دختر پیامبر و علی بن حسین (ع) و اما علی بن حسین (ع) بیبست سال یا چهل سال بر امام حسین (ع) گریه کرد.

هرگاه غذا مقابلش می‌گذاشتند گریه می‌کرد و ... می‌فرمود: من هرگاه به یاد شهادت فرزندان فاطمه (س) می‌افتم، اشک در چشمم می‌آید.[4]

سید بن طاووس از امام صادق (ع) روایت می‌کند:

هنگام افطار، چون غلامش آب و غذایش را می‌آورد...، حضرت می‌فرمود: پسر پیامبر گرسنه و تشنه شهید شد. پیوسته این را تکرار می‌کرد و می‌گریست تا آنکه غذا از اشک او تر می‌شد و آب به اشک آمیخته می‌گشت، پیوسته چنین بود تا از دنیا رفت.[5]

امام صادق (ع) به مسمع بن عبدالمالک فرمود:

" آیا مصائب آن جناب (امام حسین ع) را یاد می‌کنی؟ عرض کرد: بلی والله، مصائب ایشان را یاد کرده و گریه می‌کنم. حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهی دید در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصیت تو را می‌کنند که سبب روشنی چشم تو باشد".

همچنین فرمود:

"ای مسمع، گریه بر احوالات حسین (ع) سبب می‌شود که ملک‌الموت بر تو مهربان‌تر از مادر گردد. گریه بر حضرت اباعبدالله ‌الحسین (ع) باعث راحتی در قبر، فرحناک شدن مرده، شادمان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی که او مسرور است، فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‌دهند. اجر و مزد هر قطره آن این است که شخص همیشه در بهشت منزل کند".[6]

و همچنین از امام رضا (ع) نقل کرده که فرمود: از امام صادق (ع) از زیارت امام حسین (ع) سوال شد فرمود که:

"آری هفتاد هزار فرشته و ملائکه تا روز قیامت در کنار مضجع نورانی سیدالشهداء (ع) غبارآلود، دائما در حال گریه و ماتم هستند".[7]

امام صادق (ع) می‌فرماید:

"حادثه روز عاشورا دل‌های ما را آتش می‌زند، اشک‌های ما را جاری می‌سازد، و ما را وارث غم و اندوه سرزمین کربلا هستیم، پس گریه‌کنندگان، بر مثل حسین (ع) باید گریه کنند، زیرا ای مومنان، گریه بر او گناهان را از بین می برد".[8]