آیت الله شیخ محمدتقی بهجت

مرحوم شربيانى كه در بخشش و انفاق كم نظير بود، زمانى مى خواست از كوفه با كشتى به قصد زيارت به كربلا برود، طلاب محتاج دور او را گرفته بودند و ايشان هر چه داشت به آن ها داده بود، فقط مقدارى براى هزينه ى راه براى خود برداشته بود مرحوم شربيانى كه در بخشش و انفاق كم نظير بود، زمانى مى خواست از كوفه با كشتى به قصد زيارت به كربلا برود، طلاب محتاج دور او را گرفته بودند و ايشان هر چه داشت به آن ها داده بود، فقط مقدارى براى هزينه ى راه براى خود برداشته بود، و با ملاطفت به طلاب مى گفت : اگر خدا برساند، باز هم مى دهم !خادم آقا كه اصرار طلاب را ديده بود ، گفته بود، آقا!به اين ها خشم كنيد تا بروند . ايشان فرموده بود: چه كنم ؟ خشمم نمى آيد!در هر حال ، ايشان خيلى حليم بود، اگر به كسى چيزى هم نمى داد، طرف با رضايت از پيش ايشان مى رفت ، به خلاف آقاى ديگرى كه با اين كه مى داد نمى توانست تحمل كند و از نزدش ناراحت بر مى گشتند.