آیت الله شیخ محمدتقی بهجت
خدا رحمت كند( اين كلمات را حضرت استاد ( مدّظلّه ) زمانى كه كتاب «شرح و تعليقه بر تبصرهى علاّمه» نوشتهى مرحوم فاضل قائنى را در دست طلبهاى ديد، ايراد فرمود.) مرحوم فاضل قائنى صاحب اين كتاب را!
خدا رحمت كند( اين كلمات را حضرت استاد ( مدّظلّه ) زمانى كه كتاب «شرح و تعليقه بر تبصرهى علاّمه» نوشتهى مرحوم فاضل قائنى را در دست طلبهاى ديد، ايراد فرمود.) مرحوم فاضل قائنى صاحب اين كتاب را! كه پنجاه سال پيش در حياط و صحن مسجد هندى در نجف اشرف، كتاب باب حادى عشر يا تجريد را براى گروهى از طلاّب حدود ده الى پانزده نفر تدريس مى كرد. داراى صداى جذّاب و بلند بود، به گونهاى كه صدايش از دور شنيده مى شد. ايشان با آقا شيخ محمّد حسين تهرانى ملازم بودند، و به درس آقا سيّد ابوالحسن ـ قدّس سره ـ هم مى آمدند. روزى كه بنده در درس آقا سيّد ابوالحسن ( قدّس سره) نبودم، اشكالى به مرحوم سيّد نموده و گفته بود: آقا! شما آن چه را كه گفتم مسّ نكرده ايد! سيّد در جواب فرموده بود: بله، «لاَّ يَمَسُّهُوآ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ »( سوره ى واقعه، آيه ى 79.)
جز پاك شدگان، آن را مسّ نمى كنند. اگر اين سخن به شخص ديگرى گفته مى شد، شايد ناراحت مىشد، ولى سيّد ـ قدّس سره ـ فقط در جواب فرموده بود: بله، «لاَّ يَمَسُّهُوآ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ »
