آیت الله شیخ محمدتقی بهجت

روايت عجيبى - به گمانم در كتاب غررالحكم - آمده است كه : از آن استفاده مى شود: انسان غافل از ذكر خدا، به یاد عمر و و بكر است .

روايت عجيبى - به گمانم در كتاب غررالحكم - آمده است كه : از آن استفاده مى شود: انسان غافل از ذكر خدا، به یاد عمر و و بكر است .
پس منظور از اغيار كه مانع از ذكر خداست ، همين آدم هاى خوب هستند . البته عده اى هستند كه ذكر آن ها ذكر الله است ، بلكه شرطيت دارد و يزيد الذكر تنويرا؛ (به نورانيت ذاكر مى افزايد.) آيا ممكن است مقصود از يذكركم الله رؤ يته ؛ (ديدارش شما را به ى اد خدا مى آورد.) رؤ ية الناسى لله .؛ (ديدن غافل از ياد خدا) كه مقابل ذكر خدا است باشد؟ خير . فقهرا رؤ يته و ذكره لله ى زيد فى ذكر الله ، فالذاكر لله مذكر رؤ يته ، لا الناسى له تعالى .؛ (پس قهرا ديدن و ياد از او خدا،موجب افزايش ذكر خدا براى بيننده مى شود، پس رؤ يت كسى كه ذاكر خدا است مذكر است ، بر خلاف كسى كه از ياد خداوند متعال غافل است .)