درس هایی از سازندگی

اخلاص مرحوم ميرزا(قدس سره) فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره در هر حركتى، فقط خدا را مدّ نظر داشتند و بارها مى ‏فرمودند: من قلم را كه به دست مى ‏گيرم براى خدا مى‏ نويسم و امر را به خود خداى متعال وا مى ‏گذارم. من هيچ‏گاه قلم بر كاغذ نگذاشتم، مگر رضايت خدا مدّ نظرم بود و از آن نمونه مى‏ توان به موضع‏گيرى مرحوم ميرزاقدس سره در جواب بعضى استفتائات اشاره كرد كه هرچند ممكن بود ضرر دنيوى برايشان داشته باشد ليكن صريح جواب مى‏ دادند؛ براى خدا قلم را بر روى كاغذ به حركت در مى‏ آوردند و آنچه را كه رضايت ايزد منان و اهل بيت‏ عليهم السلام بود، مكتوب مى‏ كردند. در شوراى استفتاء مى ‏فرمودند: من وظيفه دارم كه آنچه به واسطه كسب علم بدان رسيده ‏ام، بيان كنم و ان شاء اللَّه خود خدا و اهل‏بيت‏ عليهم السلام عنايت خواهند كرد و من فقط طالب رضايت خداوند متعال و اهل‏بيت‏ عليهم السلام هستم. ايشان وقتى بر كرسى درس يا در منزل مشغول مطالعه بودند و يا در شوراى استفتاء به سر مى ‏بردند و يا در حال حلّ مشكل مردم بودند، اصلاً به اينكه چه خواهد شد، توجهى نداشتند و فقط مى‏ فرمود: بايد گام را براى خدا برداشت و كارى كرد كه قلب امام زمان‏ عليه السلام شاد باشد. ايشان به معناى واقعى تارك دنيا بودند و تا توان داشتند خالصانه كار مى ‏كردند و مصداق بارز اخلاص به درگاه خداوند بودند.