آقا این گونه بود
فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى(قدس سره) در طول اقامت در قم نيمه شب، قبل از اذان صبح از منزل خارج مى شدند و براى انجام نافله شب به حرم مطهر حضرت معصومه(عليها السلام) مشرف مى شدند
تهجّد و عبادت نيمه شب
تهجد و عبادت در نيمه شب مرحوم ميرزا(قدس سره)
فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى(قدس سره) در طول اقامت در قم نيمه شب، قبل از اذان صبح از منزل خارج مى شدند و براى انجام نافله شب به حرم مطهر حضرت معصومه(عليها السلام) مشرف مى شدند و در كنار مرقد مطهر حضرت به عبادت و شب زنده دارى مى پرداختند. ايشان با معنويت كامل مقابل ضريح حضرت(عليها السلام) مى نشستند وبعد از خواندن زيارت، شروع به خواندن نماز شب مى كردند. اشخاصى كه در دل شب در اطراف حرم تردد داشتند، بارها و بارها مشاهده كردند كه مرحوم ميرزا(قدس سره) به تنهايى به حرم مطهر مشرف مى شوند و مانند يك شخص عادى با تواضع و فروتنى كامل گاهى در حالى كه عباى خود را به سر كشيده تا شناخته نشود وارد حرم مى شدند و در ايوان طلاى صحن كوچك، در مقابل ضريح به عبادت و شب زنده دارى مشغول مى شدند. مرحوم ميرزا(قدس سره) هميشه دوست داشتند كه طلاب در دل شب بيدار شوند و از آن فضاى معنوى استفاده كنند. ايشان مى فرمودند: طلبه بايد همت داشته باشد و خواب را رها كرده و در نيمه شب خود را به معبود وصل كند كه مزدها در نيمه شب تقسيم مى شود. نيمه شب ها وقتى مشاهده مى كردند كه يك طلبه جوان سحرخيز است و مشغول عبادت مى باشد بسيار خوشحال مى شدند و مى گفتند كه ما در ابتداى طلبگى بسيار سعى مى كرديم كه مزد نيمه شب را از دست ندهيم.
