Menu

منبع:پایگاه اطلاع رسانی بصیرت آیت الله حاج شیخ محمد حسین سیبویه حائری در سال 1306 هجری شمسی در بیت علم و زهد و تقوی در شهر مقدس کربلا دیده به جهان گشودند . پدر ایشان حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ محمد علی سیبویه (ره) از مراجع تقلید حوزه علمیه کربلا و از شخصیت های برجسته شهر بودند .
آیت الله سیبویه پس از گذراندن دوره ابتدایی و مقدمات حوزوی در شهر کربلا ، عازم شهر نجف اشرف می شوند و از محضر اساتید برجسته آن زمان استفاده می کنند .
ایشان در حوزه علمیه کربلا در دروس سطح از محضر اساتیدی چون حضرات آیات حاج آقا شیخ علی ساوجی ، طبسی حائری ، شیخ جعفر رشتی ، شیخ محمد خطیب ، آقا شیخ محمد رضا اصفهانی ، شیخ یوسف خراسانی و مرحوم والدشان استفاده می کنند .
سپس در نجف اشرف ، سطوح عالیه حوزه را در محضر بزرگانی همچون حضرات آیات حاج شیخ مجتبی لنکرانی ( کفایه ) ، سید احمد اشکوری ، شیخ صدرای بادکوبه ای و حاج سید محمد باقر محلاتی فرا گرفته و در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام سید ابوالقاسم خوئی ، امام خمینی ، سید حسن بجنوردی ، میرزا باقر زنجانی و حاج میرزا حسن یزدی شرکت می کنند که ثمره آن نگارش تقریرات دروس خارج آن اساتید می باشد که برخی از آنها به چاپ رسیده است .
ایشان در حوزه علمیه نجف اشرف به تدریس فقه و اصول ، تفسیر ، عقاید و اخلاق می پردازند . معظم له در نجف اشرف نقش مهمی در احیای مسجد شیخ طوسی (ره) داشتند بطوریکه بحث های ایشان در نجف اشرف بیشتر در مسجد جامع شیخ طوسی (ره) برگزار می شد .
آیت الله سیبویه در سال 1358 هجری شمسی بوسیله عمال حکومتی عراق دستگیر و از شهر نجف اشرف اخراج می شوند و به همراه گروهی از علما عازم ایران شده و در شهر مقدس مشهد اقامت می افکنند .
ایشان در حوزه علمیه مشهد ، اقدام به تاسیس مدرسه علمیه امام حسین (ع) می کنند و به تدریس تفسیر و درس خارج فقه در این مدرسه می پردازند و بدین صورت حضور با برکت خود را در مشهد مقدس با تربیت صدها شاگرد فاضل و محقق تکمیل می کنند .
خداوند وجود بابرکت ایشان را برای حوزه های علمیه و جامعه روحانیت حفظ نموده و سایه برکات ایشان را مستدام بدارد .

 

حضرت امام حسن عسکری:
فقر با ما ، بهتر از ثروتمندی در کنار دشمنان ماست.
و کشته شدن با ما بهتر از زندگی در کنار دشمنان ماست.
و ما پناهگاه کسی هستیم که به ما پناه آورد.
و نور هدایت برای کسی هستیم که خواهان بصیرت از ما باشد.
و نگهبان کسی هستیم که به ما تمسک جوید.
پس هر کس ما را دوست بدارد با ما در درجات والای بهشت خواهد بود.
و آن که از ما جدا شد به سوی آتش خواهد رفت.

برو بالا